Een normale bevalling kan trager verlopen dan in leerboeken en richtlijnen wordt vermeld. Dat schrijft Wim Köhler deze week in NRC. In Amerikaanse richtlijnen wordt uitgegaan van een vordering van 1 cm per uur. De beroepsorganisatie van verloskundigen in Nederland, de KNOV, kijkt ook naar de richtlijn van de Wereld Gezondheidsorganisatie WHO die stelt dat het korter/langer kan duren. Ten slotte zijn er nog de verschillende inzichten van verschillende deskundigen zoals gynaecoloog Reuwer die stelt dat elke vrouw van haar eerste kind binnen een uur of 10 bevallen zou moeten zijn en dat anders de baring bijgestuurd zou moeten worden met medicijnen.
Op basis van de verschillende richtlijnen kan het beleid in de verschillende regio’s in Nederland anders zijn. Vaak wordt uitgegaan van een gemiddelde vordering van 1 cm per uur maar mag de baring gerust sneller gaan of langer duren zolang als het maar vordert en moeder en kind het goed maken. Zo wordt een vordering van 1 cm per 4 uur ook als acceptabel gezien. Om uitputting van de moeder voor te zijn volgt vaak het advies om bij te gaan stimuleren als het trager verloopt al dan niet in combinatie met pijnstilling.
Het is daarbij maar de vraag of het de verloskundige is die vast stelt dat het te lang duurt of de moeder. In deze tijd zie ik vaker vrouwen die ongeduldig worden als “het niet opschiet”. Waar het twintig jaar geleden vaak nog de verloskundige was die bepaalde of de baring al dan niet goed vorderde leggen we tegenwoordig, terecht, het beslissingsrecht bij vrouwen. Als vrouwen zich goed voorbereiden op de geboorte van hun kind is daar niets mis mee. Wel vind ik het jammer als vrouwen vragen om medisch ingrijpen omdat de verwachtingen vooraf onrealistisch blijken te zijn.
Niet één cm per uur is normaal maar het kan veel korter en vooral veel langer duren
Wim Köhler haalt recent Afrikaans onderzoek aan dat laat zien dat een normale bevalling trager kan verlopen dan de Amerikaanse richtlijnen aangeven. Niet één cm per uur is normaal maar het kan veel korter en vooral veel langer duren. Opmerkelijk in dit onderzoek is dat de ontsluitingsperiode niet sneller verliep als er werd bijgestimuleerd. Onderzoekers pleiten ervoor om de variaties al normaal te zien en niet enkel de gemiddeld verlopende baring.
Wat moet je minimaal weten over het verloop van de geboorte van een eerste kind:
* Een baring verloopt het vlotst en het veiligst voor moeder en kind als deze uit zichzelf begint. Dat is ook logisch want dan zijn zowel de baarmoeder als het kind er “klaar” voor.
* De aanloopfase (grofweg tot 3-4 cm ontsluiting) duurt normaal gesproken tussen de 2 en de 20 uur. De samentrekkingen van de baarmoeder zijn min of meer onregelmatig en meestal goed te doen. Er zijn uitzonderingen zoals vrouwen bij wie het ook na 20 uur niet doorzet of die in deze fase de weeën als flink pijnlijk ervaren. Zoals er ook vrouwen zijn die zonder iets te voelen de ontsluitingsperiode al hebben doorlopen en ineens persweeën krijgen.
* De actieve fase (van circa 4 tot 10 cm) kan 3 uur of korter duren maar dat is erg snel. Vaker zal het 4-14 uur duren en soms nog langer. De samentrekkingen komen met regelmaat van elke 3-5 min. De meeste vrouwen ervaren deze weeën als steviger en meestal als pijnlijk. Het verschilt van vrouw tot vrouw of ze de kracht en pijn als positief of negatief ervaren.
* De persfase of uitdrijving is de periode dat het lichaam persdrang aangeeft en vrouwen mee gaan persen. Bij een eerste kind duurt dit vaak tussen een half uur en 2 uur. Ook in deze fase geldt dat het korter of langer kan duren. De meeste vrouwen vinden deze fase minder pijnlijk omdat ze wat kunnen doen.
* In de laatste fase, het nageboorte-tijdperk, wordt de placenta geboren. Deze fase duurt meestal tussen de 5 en 30 minuten. Tot een uur wordt meestal normaal gevonden.
Lees hier het artikel in NRC
Lees hier het Afrikaanse onderzoek
