Ervaringen van moeders en vaders
Nienke over de zwangerschap en geboorte van Jinte
Ondanks de hobbels en bobbels die we tegen kwamen heb je mij keer op keer vertrouwen gegeven en het gevoel dat ik zelf ‘in control’ was. Dat ik deze hele zwangerschap één en dezelfde verloskundige heb gezien was een heus cadeautje. Dat je bij de bevalling kon zijn terwijl het anders liep dan gepland verzachtte de pijn.
Ava over de geboorte van Renske
Wat ben ik blij dat ik nog even heb doorgezocht naar een verloskundige en jou tegen kwam. Wat ik zo gemist had de eerste zwangerschap vond ik bij jou: tijd en aandacht. Jij maakte dat ik nooit vond dat ik klaagde. Jij hielp mij om vol zelfvertrouwen onze dochter op de wereld zetten.
Anna over de geboorte van Nanín
Angela heeft ons in alle rust begeleid tijdens de bevalling. Ze liet ons onze gang gaan en kwam af en toe kijken hoe het ging. Ze gaf mij al het vertrouwen en ik voelde me een sterke vrouw door haar. Ik ben blij dat zij deel uit maakt van een prachtige herinnering.
Lieke over de geboorte van Niels
Angela is de liefste verloskundige die ik mij kan wensen. Mijn bevalling duurde erg lang maar dankzij haar geduldige en bekwame steun heb ik het zelf gedaan. Mijn grootste wens was om zonder ingrepen te bevallen en ik ben er trots op dat dat is gelukt. Maar ik weet niet of ik dat had gered zonder steun van mijn man en van Angela.
Eric over de geboorte van Loes
Midden in de nacht belde ik Angela omdat Chantal’s weeën leken door te zetten. Angela zei: “Ik kom wel even kijken.” Chantal vond dat nog niet direct nodig maar ik was erg blij dat ze kwam want het bleek harder te gaan dan wij dachten. Angela liet ons onze eigen gang gaan zoals we dat wilden. Mede dankzij haar werd de geboorte van Loes de mooiste ervaring van ons leven.
Karin over de geboorte van Loek
Tevoren dacht ik dat ik zo lang mogelijk alleen met Hans wilde zijn maar toen Angela vroeg of ze zou blijven zei ik direct ja. Ze voelde goed aan wanneer ze mij met rust moest laten en wanneer ik steun of advies nodig had. Dankzij Angela is de geboorte van Loek een geweldige ervaring geworden.
Caroline over de geboortes van Thijs en Joep
Bevallen is niet mijn ding maar Angela, jij zorgde er voor dat ik er toch tevreden op kan terug kijken. Ik heb bewondering voor je vakbekwaamheid en ervaring. Het was goed dat jij adviseerde in bad te gaan. Angela, bedankt dat jij mijn verloskundige wilde zijn!
Nina over de zwangerschap en geboorte van Floor
Zo nuchter en praktisch tijdens de zwangerschap, zo warm was je tijdens de bevalling. Ik was teleurgesteld dat je de bevalling niet kon af maken en dankbaar dat je toch bij ons bleef. Volgende keer kies ik weer voor jou als mijn verloskundige.
Bevallingsverhalen
Nazomeren
Donderdag 29 augustus 1999. Gewoon een doordeweekse nazomermiddag. De grote eik voor het raam stond nog vol bladeren. Om 1.00 u. ’s nachts waren de weeën begonnen, maar we waren gewoon weer gaan slapen.
Om 14.00 u. braken de vliezen. Een paar minuten later, Angela Verbeeten was de baarkruk uit de auto halen zoals al eerder afgesproken, was er al volkomen ontsluiting. Door het bovenste raam van ons drie verdiepingen hoge huis riep mijn partner: ‘Angela snel, ze heeft al persweeën!’
Laat die baarkruk nu maar zitten. Om 14.08 u. kon ik al actief gaan meepersen. Om 14. 28 u. werd Isabel, onze tweede kindje, geboren. Wat je noemt een snelle thuisbevalling en zonder enige complicatie. Isabel, een sterke baby van 3730 gram en 59 cm. lang, wurmde zich met pit een weg omhoog voor haar eerste voeding.
Geen scheurtje, geen knip, geen wegvallende persweeën zoals bij het eerste kind in het ziekenhuis, omdat de gynaecoloog toen te laat ter plekke was. Alle tegenslag van de eerste bevalling helemaal vergeten.
Angela, ontspannen en ervaren, haast achteloos op de achtergrond, maar zeer kundig. ‘She made my day.’
A.v.d.W.
Een wonder
De weeën lieten na de uitgetelde datum op zich wachten en begonnen onregelmatig. Na uren ongeduldig wachten overlegde ik met Angela: is dit het nou? Ze gaf mij wat tips en beloofde later te komen kijken. Het bleek nog loos alarm en we gingen slapen. Pas de volgende dag zetten de weeën door. Ik was blij met die weeën want nu kon ik er wat mee doen en het lukte goed om ze op te vangen, samen met Michel die mijn rug masseerde. Heel intiem samen.
Toen we Angela belden had ik al 4 cm, ze bleef en ook met ons drieën vond ik het een intiem gebeuren. Als ik na een tijdje op de klok keek was het ineens uren later dan ik dacht. Ik wilde ook niet naar het ziekenhuis zoals ik tevoren wél dacht. Het duurde tot de avond voor ik persdrang kreeg maar zo lang voelde het niet. Het persen verliep heel natuurlijk, ik kreeg aandrang en mocht geleidelijk toegeven, precies zoals ik het ook voelde. Ik voelde het hoofdje zakken. Michel keek en zuchtte mee en moedigde aan. Angela deed wat er moest gebeuren, heel rustig en vol vertrouwen. We hebben het echt samen gedaan, zo heb ik het beleefd.
En toen was Lucas er toch nog onverwacht! Ik kan niet beschrijven hoe dat voelt. Echt geweldig!! Van de nageboorte heb ik weinig mee gekregen, ik zat in een mamma-roes. Terugkijkend ben ik nog steeds zo trots! Trots op mijn ventje, trots op Michel en trots op wat ik zelf gedaan heb. Dat mijn lijf dit kan! Bevallen, ik vind het een wonder.
Manon
